Józef WoŸniacki urodzi³ siê 22 listopada 1909 roku w Milatynie Nowym na Ziemi Tarnopolskiej, w archidiecezji lwowskiej. By³ synem Antoniego i Karoliny z domu Tele¿yùska. Kiedy mia³ dwa lata zmar³a mu matka. Opiekê i wychowanie nad nim przejêli dalsi krewni. Do gimnazjum uczêszcza³ w Kamionce Strumi³³owej, jako uczeù trafi³ do Ma³ego Seminarium Ksiê¿y Misjonarzy w Krakowie - szko³y przygotowuj¹cej do matury i posiadaj¹cej odpowiednie uprawnienia. Seminarium mieœci³o siê na przedmieœciach Krakowa przy dzisiejszej ul. Lea. Nic dziwnego, ¿e tak daleko wywêdrowa³, gdy¿ Sanktuarium Pana Jezusa w Milatynie (40 km od Lwowa) prowadzili wówczas misjonarze œw. Wincentego. Oni, zdolniejsze dzieci wysy³ali do szko³y do Krakowa zapewniaj¹c tak¿e utrzymanie. Czêsto ci m³odzi ludzie póŸniej wstêpowali do Zgromadzenia.

Jak to by³o w tradycji - w wieku 16 lat ka¿dy ma³oseminarzysta by³ przyjmowany do zgromadzenia na okres próbny, st¹d i Józef dnia 1 paŸdziernika 1925 r. otrzyma³ tzw. dzieù powo³ania. W dwa lata póŸniej z³o¿y³ œluby wieczyste w Zgromadzeniu - 8 grudnia 1927 r.

Po uzyskaniu Âświadectwa dojrzaÂłoÂści mĂłgÂł rozpocz¹Ì studia w Instytucie Teologicznym KsiĂŞÂży Misjonarzy w Krakowie. Przedwojenne przepisy koÂścielne wymagaÂły ukoĂączenia 4 letnich studiĂłw filozoficzno-teologicznych i wieku kanonicznego – 24 lata do ÂświĂŞceĂą kapÂłaĂąskich (z moÂżliwoÂściÂą udzielenia zwolnienia i dopuszczenia niekiedy kandydata w wieku 23 lat).

Ks. Józef ukoùczy³ studia w lecie 1932 r., ale brakowa³o mu wieku (jak ³atwo obliczyÌ mia³ wówczas 22 lata i 7 miesiêcy). Musia³ poczekaÌ - i on i jego 5 kolegów z tego rocznika. Kiedy osi¹gn¹³ wiek 23 lat prze³o¿ony prowincji ks. Józef Kryska poprosi³ biskupa Stanis³awa Rosponda, sufragana krakowskiego o udzielenie im œwiêceù. Sta³o siê to 4 grudnia 1932 r. w Krakowie. Ks. Józef by³ wówczas do czasu zwolnienia w 1948 r. ksiêdzem nale¿¹cym do wspólnoty Zgromadzenia Ksiê¿y Misjonarzy.

Nastêpnie prze³o¿ony wyznaczy³ im podjêcie pracy misyjnej. Ca³¹ grupê 6 nowych ksiê¿y wys³ano do Chin. (nr 3. ks. WoŸniacki)

To byÂła nowa misja prowadzona przez polskich ksiĂŞÂży od 1929 r. W ciÂągu kilkunastu lat wyjechaÂło tam 40 ksiĂŞÂży i braci Zgromadzenia.

Po¿egnalna Msza œw. zosta³a odprawiona 19 lutego 1933 r. w Krakowie na Stradomiu, w piêÌ dni póŸniej 24 lutego wyjechali poci¹giem wpierw do Rzymu, zostali tam przyjêci przez Ojca Œwiêtego Piusa XI, nastêpnie do Pary¿a do Wikariusza Generalnego Zgromadzenia. Mieli tak¿e okazjê pielgrzymowaÌ do Lourdes. Stamt¹d ju¿ by³o blisko do Marsylii.

Z Marsylii wyruszyli 10 marca 1933 r. statkiem "Athos II". P³yn¹c przez Morze Œródziemne, przez Kana³ Sueski, Ocean Indyjski dop³ynêli do Chin. Celem by³ rejon Shuntehfu - ks. Józef otrzyma³ placówkê Kulu, gdzie z drugim kap³anem rozpocz¹³ duszpasterstwo. Msza œw. wówczas na ca³ym œwiecie by³a odprawiana w jêzyku ³aciùskim - st¹d nie by³o problemu z jej celebrowaniem. Jednak aby nauczaÌ miejscow¹ ludnoœÌ nale¿a³o nauczyÌ siê trudnego jêzyka chiùskiego i poznaÌ kulturê, obyczaje itp. tego narodu. Nie³atwo by³o przejœÌ przez tê drogê m³odym kap³anom. Niektórzy mieli k³opot ze zdrowiem. Kilku ksiê¿y zrezygnowa³o wskutek takich przeszkód. I tak¹ decyzjê musia³ podj¹Ì ks. Józef. Powróci³ do kraju, otrzyma³ skierowanie do duszpasterstwa w Tarnowie w parafii Œwiêtej Rodziny z piêknym neogotyckim koœcio³em tu¿ ko³o dworca kolejowego (to tak¿e do dziœ placówka Zgromadzenia Ksiê¿y Misjonarzy).

Niekiedy ksiê¿a mog¹ podj¹Ì decyzjê o przejœciu do grona duchowieùstwa diecezjalnego - dlatego wpierw jeszcze we wspólnocie pod koniec II wojny œwiatowej (od 22 lipca 1944 roku) pe³ni³ obowi¹zki kapelana sióstr dominikanek w Rychwa³dzie, parafia Pleœna. Zaj¹³ siê równie¿ w swej pracy duszpasterstwem partyzantów Armii Krajowej z batalionu "Barbara", dzia³aj¹cego w okolicach Tarnowa. 12 paŸdziernika 1945 roku biskup tarnowski Jan Stêpa zamianowa³ ksiêdza Józefa WoŸniackiego administratorem parafii Œwiêtego Józefa Robotnika w Rytrze. Potem otrzyma³ pozwolenie na opuszczenie zgromadzenia od Prze³o¿onego Generalnego Zgromadzenia Ksiê¿y Misjonarzy Wiliama Slattery (28 kwietnia 1948 r.).

Po tej decyzji biskup tarnowski móg³ ju¿ go przyj¹Ì do grona duchowieùstwa diecezjalnego. (T¹ czêœÌ ¿yciorysu przys³a³ nam ks. dr Stanis³aw Rospond CM)

Przez czterdzieÂści lat kierowaÂł parafiÂą w Rytrze, w trudnych dla Polski czasach.

W 1945 roku na przeszÂło 40 lat wÂładzĂŞ w naszym kraju objĂŞli komuniÂści bez Âżadnej legalnej legitymacji ze strony spoÂłeczeĂąstwa. Po rozbiciu opozycji politycznej wÂładze komunistycznej Polski rozpoczĂŞÂły przeÂśladowanie i walkĂŞ z KoÂścioÂłem katolickim o duszĂŞ narodu polskiego.

Najtrudniejsza sytuacja Koœcio³a by³a w latach 50-tych, kiedy aresztowano Prymasa Polski Stefana kardyna³a Wyszyùskiego i wielu kap³anów. Zamykano domy zakonne, likwidowano placówki prowadzone przez ksiê¿y i zakonnice i usuniêto religiê ze szkó³.

W tych mrocznych czasach ksiÂądz JĂłzef WoÂźniacki niĂłsÂł swoim wiernym pociechĂŞ szerzÂąc kult MiÂłosiernego Jezusa MilatyĂąskiego i Matki BoÂżej Uzdrowienia Chorych (Jej obraz przywĂŞdrowaÂł do Rytra z Wilna). ByÂł niestrudzonym kapÂłanem w gÂłoszeniu dobrej nowiny, w nauczaniu religii dzieci i mÂłodzieÂży, organizowaÂł rekolekcje i misje, swoim Âżyciem dawaÂł Âświadectwo Ewangelii.

Wielka trosk¹ ksiêdza Józefa by³o wychowanie m³odego pokolenia w duchu religijnym, chrzeœcijaùskim i patriotycznym. Czêsto organizowa³ dla m³odych wycieczki piesze w pasmo Jaworzyny Krynickiej i Radziejowej, podczas których stara³ siê wpoiÌ im poczucie odpowiedzialnoœci za Koœció³ Chrystusowy i Ojczyznê.

Ze wzglĂŞdu na swoje pochodzenie i dziaÂłania duszpasterskie byÂł wielokrotnie przesÂłuchiwany i szykanowany przez aparat bezpieczeĂąstwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. „To dziĂŞki niemu, choĂŚ czasem nieÂświadomi co do koĂąca ono oznacza, znaliÂśmy sÂłowo KatyĂą”.

W latach 50-tych rozpocz¹³ starania o pozwolenie na budowê nowego koœcio³a w Rytrze. Po ponad trzydziestu latach nieustêpliwych wysi³ków uzyska³ w 1983 roku od w³adz paùstwowych zgodê na budowê nowej œwi¹tyni w Rytrze. W latach stanu wojennego stara³ siê sprawiedliwie rozdzielaÌ dary przychodz¹ce z zagranicy.

W dniu 9 kwietnia 1985 roku ksiÂądz JĂłzef WoÂźniacki zrezygnowaÂł z probostwa, pozostaÂł w Rytrze w charakterze rezydenta.

ZmarÂł 10 stycznia 1999 roku i pochowany zostaÂł na cmentarzu w Rytrze. UroczystoÂściom pogrzebowym przewodniczyÂł biskup JĂłzef Gucwa.

KsiÂądz mgr JĂłzef WoÂźniacki odznaczaÂł siĂŞ dobrociÂą, prostotÂą, niĂłsÂł pomoc materialnÂą najuboÂższym mieszkaĂącom Rytra. Jako kapÂłan ÂżyÂł wartoÂściami ewangelicznymi, zwÂłaszcza charakterystyczne byÂło jego ubĂłstwo. W swoich kazaniach czĂŞsto odwoÂływaÂł siĂŞ do wielkich polskich romantykĂłw m. in. Adama Mickiewicza i Cypriana Kamila Norwida.

StaÂł siĂŞ dla mieszkaĂącĂłw Rytra niekwestionowanym autorytetem i wzorem. Wielu mÂłodych ludzi zainspirowanych Âżyciem proboszcza JĂłzefa wybraÂło Chrystusa jako swego przewodnika, zostajÂąc kapÂłanami, braĂŚmi czy siostrami zakonnymi.

W swoim testamencie napisaÂł: "Drogim parafianom ÂżyczĂŞ, by trwali przy Bogu, ÂświĂŞtej wierze i KoÂściele katolickim...".