Tekst Dyktanda 2006 dla dorosÂłych:

Z bloga drzewiarza

Nicnierobienie, niechby i wywa¿one, z rzadka jest chwalebne. Z¿ymaj¹c siê, rzek³em wiêc na przekór sobie: "Przerze¿¿e przerzynark¹ na przestrza³ mi³orz¹b tu¿-tu¿ obok tui. Znienacka i bez ceregieli œciosaj to plugastwo, co zza hibiskusa wytrzeszcza cêtkowane niby-oczy. Oj, bêdzie¿ to koœba, ¿e hej! Zarazem sczyœcisz chaszcze na wprost transzei i baldachogrono hortensji naprzeciw grz¹skiej stru¿ki. Umaisz potem odrzwia, rozsi¹dziesz siê popod nimi i dla relaksu stworzysz limeryk, ot, choÌby taki:
SufraÂżystka z KoĂąskowoli
boogie-woogie wspak rzĂŞpoli,
mylÂąc c-moll i As-dur, gdyÂż
hyca przy tym wszerz, w dal i wzwyÂż,
wojaÂżujÂąc wÂśrĂłd bemoli.

UWAGA: mo¿liwy jest tak¿e tradycyjny zapis wiersza z wielkimi literami na pocz¹tku ka¿dego wersu. Takiego zapisu jak poni¿ej nie nale¿y wiêc uwa¿aÌ za b³êdny:

SufraÂżystka z KoĂąskowoli
Boogie-woogie wspak rzĂŞpoli,
MylÂąc c-moll i As-dur, gdyÂż
Hyca przy tym wszerz, w dal i wzwyÂż,
WojaÂżujÂąc wÂśrĂłd bemoli.

Tekst Dyktanda 2006 dla uczestnikĂłw do lat 16:

Mrzonki po¿¹dliwych rzezimieszków w chaszczach

Stalowoszary zmierzch na rubie¿ach Laponii. W ober¿y ÌwierÌ-Skandynaw w towarzystwie zgrai pseudowikingów rzuci³ w euforii: "Skarb tu¿-tu¿, wiêc na razie nie mórzmy¿ siê g³odem, bom niena¿arty!". Tote¿ w okamgnieniu spo¿yli gulasz z parzonymi jarzynami, po czym chwytali wpó³ na wpó³ przera¿one cud-dziewczyny. Naraz chimeryczny, hardy tubylec krzykn¹³: "To¿ to hulaki!". Z naprzeciwka jego kompani spode ³ba spozierali na obskurnych nietutejszych, jakby rozwa¿aj¹c, jak by ich przepêdziÌ. Na pewno dosz³oby do handryczenia siê, lecz z nag³a umknêli hurkocz¹cym hyundaiem wzd³u¿ rzeczu³ki, przez gêsto rosn¹ce, prawie ¿e dojrza³e je¿yny. Zatrzymawszy siê w pó³ drogi, pó³klêczeli w pó³mroku nad ÌwierÌkilometrow¹ otch³ani¹. Czy¿by szlak donik¹d? Chuderlawy hipochondryk o wygl¹dzie charta omal¿e nie zemdla³. Herszt ukoi³ go s³owami: "Bez histerii, zapewne niezad³ugo bêdziemy multimilionerami!". Tymczasem z oddali raz po raz s³ychaÌ by³o szybkostrzeln¹ trójlufkê, rzê¿enie, charkot. Twarz przywódcy tej kompanii zszarza³a. "Niech¿e¿ sczeznê, jeœli to nie tabun angloarabów. Czyha niebezpieczeùstwo!" - wrzasn¹³ Lapoùczyk. Wszyscy, przera¿eni nie na ¿arty, wrzeszcz¹c wniebog³osy, czmychnêli. Znienacka wychynê³a s³u¿ba Interpolu. G³ównodowodz¹cy hukn¹³: "SkuÌ ich!". Nasz bohater w potê¿nej chandrze jêkn¹³ pó³gêbkiem: "Hart ducha nadaremny, trud poszed³ wniwecz, na darmo".